وقت کشی در وزارت خارجه امریکا

به گزارش مهسان بلاگ، متأسفانه وزارت خارجه همچنان با هیجان و نگرانی در پی دریافت تضمین هایی از مادورو درباره سلامت پرسنل دیپلماتیک ما در آن کشور بود. این نگرانی بر سر اصل تضمینی که دولت ونزوئلا باید درباره حفاظت کافی از این افراد می داد، نبود بلکه به چگونگی تبادل یادداشت های دیپلماتیک مربوط می شد که به نظر من این بحث های پیش پا افتاده در آن شرایط، بی توجهی و بی اعتنایی کامل به فضای سیاسی گسترده تری بود که اتفاقات مهمی در آن جریان داشت.

وقت کشی در وزارت خارجه امریکا

وزارت خارجه همچنین در اطلاع رسانی به بانک مرکزی درباره اینکه ما دولت جدیدی را در کاراکاس به رسمیت شناخته ایم، تعلل نموده بود که این خود باعث تعجب بود.

تا روز دوشنبه اداره نیمکره غربی وزارت خارجه از پذیرش تحریم های نفتی خودداری می کرد و همان طور که من نگران بودم، چنین استدلال می کرد که این اقدام امنیت پرسنل ما را در سفارت امریکا در کاراکاس به خطر می اندازد. کیم برایر دستیار وزیر خارجه در این اداره خواهان تأخیری 30 روزه در تحریم ها بود که آشکارا بی ارزش بود. ابتدا آن را جدی نگرفتم ولی به نظر می رسید استدلال برایر بتدریج با جزئیات بیشتری مطرح می گردد و اساساً هر اقدامی را که ما برای تحت فشار قرار دادن رژیم مادورو انجام داده بودیم، به عنوان اقدامی که ممکن است باعث به خطر افتادن جان دیپلمات های ما گردد، توصیف می کرد (در آن ایام بیشتر پرسنل مستقر ما در سفارتخانه نیروهای امنیتی بودند و نه دیپلمات). اگر من یک کودک بدبین بودم شاید نتیجه می گرفتم که برایر و اداره متبوع وی در حقیقت با اقدامات خود کوشش می کردند سیاست اولیه ما را نابود نمایند.

پمپئو بعد از ظهر شنبه در حالی که مطمئن نبود در برابر این مقاومت بوروکراتیک و اداری چه اقدامی باید انجام دهد، با من تماس گرفت. او را متقاعد کردم که اداره نیمکره غربی وزارت خارجه فقط در حال وقت کشی است؛ هر چقدر که او با این تأخیر انداختن موافقت کند زمینه برای درخواست تأخیرهای بیشتر فراهم خواهد شد. پمپئو در نهایت موافقت کرد که اگر ما از همین فردا کار روی تحریم ها را شروع کنیم از نظر او اشکالی ندارد. ما هم این کار را انجام دادیم. بی تردید کارشکنی اداره مربوطه در وزارت خارجه نشانه خوبی نبود. چه کسی می دانست که نظام اداری ما با این کارهای خود چه پیامی را به دولت های دیگر، اندیشکده قدرتمند و چپگرای امریکای لاتین، لابی ها و گروه های فشار حاضر در واشنگتن و رسانه ها ارسال می نماید؟

من و منوچین روز دوشنبه، چند بار با هم صحبت کردیم. او تمام آخر هفته را با مدیران شرکت های نفتی مذاکره نموده بود و تحریم ها در واقع بسیار شدیدتر از آن چیزی بود که ابتدا انتظار داشت و این خبر خوبی بود. معلوم شد پیش بینی ها درباره این که ما نمی توانیم به دلیل تأثیرات منفی تحریم ها بر پالایشگاه های ساحلی امریکا در خلیج مکزیک، علیه شرکت ملی نفت ونزوئلا اقدام کنیم؛ اغراق آمیز بوده است. این پالایشگاه ها با توجه به سال ها انتظار برای اعمال چنین تحریم های نفتی، به گفته منوچین برای یافتن منبع دیگری برای جایگزین کردن واردت نفت از ونزوئلا در موقعیت خوبی قرار داشتند؛ واردات نفت این شرکت ها از ونزوئلا اکنون کمتر از 10 درصد مجموعه واردات آنها را تشکیل می داد.، ایران

dorezamin.com: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور ارزان، تور لحظه آخری، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه

منبع: ایران آنلاین
انتشار: 2 آذر 1400 بروزرسانی: 2 آذر 1400 گردآورنده: mahsanblog.ir شناسه مطلب: 80979

به "وقت کشی در وزارت خارجه امریکا" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "وقت کشی در وزارت خارجه امریکا"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید